Η επίθεση στον ιερό ναό του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό δεν συνιστά μεμονωμένο επεισόδιο βίας, αλλά εντάσσεται σε μία διαρκώς διευρυνόμενη αλυσίδα γεγονότων που καταδεικνύουν την υποχώρηση του θρησκευτικού πλουραλισμού. Πρόκειται για μία επίθεση όχι μόνο στον χώρο, αλλά στον χρόνο· όχι μόνο στον τόπο της λατρείας, αλλά στην έννοια της συνύπαρξης που αυτός συμβολίζει. Η Συρία, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν της Μέσης Ανατολής, υπήρξε επί αιώνες ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, όπου το κάλεσμα του μουεζίνη αντηχούσε δίπλα στην καμπάνα της εκκλησίας και τις ψαλμωδίες της συναγωγής. Η στοχευμένη καταστροφή ιερών χριστιανικών χώρων, όπως ο ναός του Προφήτη Ηλία, δεν αποσκοπεί μόνο στην πρόκληση τρόμου· εν προκειμένω, όπως θα διέγνωσκε ο Paul Ricoeur, δεν έχουμε απλώς μία πράξη βανδαλισμού, αλλά μία crimina memoriae, ένα έγκλημα κατά της μνήμης, που αποσκοπεί να αφανίσει το παρελθόν ως ζωντανό τεκμήριο μίας πολυεθνοτικής και πολυθρησκευτικής...