Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο πρώτος - και πιθανότατα δεν θα είναι και ο τελευταίος - πρωθυπουργός που καλείται, πέραν των τυπικών καθηκόντων του, να διαχειριστεί και τη σαφή κριτική που του ασκούν προκάτοχοί του. Και αν πρόκειται για πρώην πρωθυπουργό από την αντίπαλη παράταξη, όπως συμβαίνει τώρα με τον Αλέξη Τσίπρα, μπορεί να θεωρείται έως και επιθυμητή εξέλιξη, αλλά οι περιπτώσεις του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά είναι εντελώς διαφορετικές και πολύ πιο δύσκολες. Η κριτική Καραμανλή και Σαμαρά στον Μητσοτάκη δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, ούτε ως προς το ύφος και τον τόνο ούτε ως προς το περιεχόμενο, παρότι οι πρώην πρωθυπουργοί, όπως φάνηκε και την περασμένη Τετάρτη στην Παλιά Βουλή, στην εκδήλωση προς τιμήν της πρώτης γυναίκας προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, δείχνουν να κινούνται από κοινού σε σαφή απόσταση από το Μέγαρο Μαξίμου. Ο τρόπος που το κάνουν, όμως, είναι εντελώς διαφορετικός. Ο μεν...