Η τραυματική εμπειρία της χρεοκοπίας δεν είχε σε όλη την κοινωνία ταυτόσημο αποτέλεσμα, αφού ο λαός δεν είναι ενιαία οντότητα. Η πλειοψηφία του έκτοτε απεχθάνεται την εριστικότητα, αποζητώντας σταθερότητα. Και η σταθερότητα μπορεί να εκπορευτεί από μια πολιτική διοίκηση που μετέρχεται την κοινή λογική, χωρίς ηρωικές αφηγήσεις, εξάρσεις, "αντιστάσεις" και οξύτητες. Εκεί θαρρούμε έγκειται η επικυριαρχία Μητσοτάκη, παρόλες τις ατέλειες της κυβέρνησής του, τις οποίες η αντιπολίτευση αδυνατεί να καταδείξει, αφού αρκείται σε μια ολοκληρωτική κατεδαφιστική κριτική. Μόνο που οι πολίτες οι οποίοι έλκονται από την κατεδαφιστική κριτική και εκφράζονται μέσω αυτής, είναι πλέον περιορισμένου αριθμητικού εύρους, όπως καταγράφου οι δημοσκοπήσεις. Και φυσικά επιλέγουν το πρότυπο της σεχταριστικής οξύτητας, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Χαρακτηριστική είναι η μίζερη αντίδραση σε ένα κυβερνητικό μέτρο που ακόμη και επικοινωνιακή χροιά να έχει, συναντά τη...