Μπορεί να μην ξεσήκωσε τα πλήθη, αλλά ο Ανδρουλάκης δεν ήταν κακός στη ΔΕΘ. Πέρα από κάποιες υποσχέσεις με άρωμα λαϊκισμού που υπερβαίνουν κατά πολύ τα δημοσιονομικά περιθώρια (13ος μισθός στο Δημόσιο, επαναφορά του ΕΚΑΣ κλπ), κάποιες άλλες προτάσεις του ήταν τουλάχιστον σοβαρές και μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν βάση για συζήτηση. Όλα αυτά όμως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα λίγες μέρες μετά. Πρώτα με τον Δούκα που απαίτησε να υπάρξει δέσμευση στο Συνέδριο για μη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, μετά με τον Γερουλάνο που προειδοποίησε όταν "αν δεν κουνήσει η βελόνα τους επόμενους δυο μήνες θα έχουμε πρόβλημα" και κυρίως με μια αποστροφή της Άννας Διαμαντοπούλου σε μια κομματική ομιλία στο Κιλκίς και το περίφημο "εμείς ούτε Καρυστιανού θα γίνουμε, ούτε Κωνσταντοπούλου". Αν και η Διαμαντοπούλου είπε τα απολύτως αυτονόητα, η σκόνη που σηκώθηκε εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, σκέπασε όλα τα υπόλοιπα. Και τα τρία πάντως περιστατικά ανέδειξαν κατ' αρχήν...