Η εικόνα είναι πλέον γνώριμη: η Αμερικανίδα πρέσβειρα να προαναγγέλλει ενεργειακές, αμυντικές ή γεωπολιτικές πρωτοβουλίες από το κέντρο της Αθήνας, παρουσία Ελλήνων υπουργών που περισσότερο μοιάζουν με θεατές σε ενημέρωση κόστους-οφέλους, παρά με ισότιμους συνομιλητές. Η χώρα εμφανίζεται συχνά ως υποδοχέας αποφάσεων, όχι ως διαμορφωτής τους. Κι όσο κι αν αυτή η πραγματικότητα κρύβεται πίσω από επίσημες δηλώσεις "στρατηγικών σχέσεων", το ερώτημα επανέρχεται: ποιος πληρώνει τον λογαριασμό; Η Ελλάδα, με αφορμή τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και τον νέο Ψυχρό Πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, έχει μετατραπεί σε κρίσιμο κόμβο:Ενεργειακό πέρασμα αμερικανικού LNG, Αμυντικός βραχίονας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, Πειραματικό πεδίο για drones, υποδομές και εξοπλισμούς. Αυτή η αναβάθμιση, όμως, έχει κόστος - οικονομικό, διπλωματικό, και κυρίως στρατηγικό. Η χώρα αναλαμβάνει ρίσκα που δεν διαχειρίζεται η ίδια, αλλά εξαρτάται από τις διαθέσεις των...