Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που ο Τσίπρας εξήγγειλε δημοψήφισμα για ένα πρόγραμμα λιτότητας που δεν υπήρχε καν στο τραπέζι. Ήταν το περίφημο preliminary debt sustainability analysis που ανάθεμα κι αν κατάλαβε η πλειοψηφία που ψήφισε ΟΧΙ, τι ακριβώς αφορούσε. Το δημοψήφισμα ήταν στην πραγματικότητα ένα ΝΑΙ η ένα ΟΧΙ στην παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και κατ' επέκταση στην Ευρώπη. Αλλά το ΝΑΙ είχε προϋποθέσεις. Δραστικά μέτρα εξορθολογισμού των ελλειμμάτων και τους χρέους και επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που το πολιτικό προσωπικό της χώρας απέφευγε για δεκαετίες όπως ο διάολος το λιβάνι, για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί είχαν πολιτικό κόστος. Ένα 62% ψήφισε ΟΧΙ. Οι πολλοί δηλαδή ήθελαν να είναι όμορφοι, πλούσιοι κι έξυπνοι αλλά να ζουν με δανεικά. Και οι λίγοι που ψήφισαν ΝΑΙ ήταν τόσο κορόιδα που ήθελαν αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Ήταν μια ήττα του μετώπου της λογικής που συνασπίστηκε τότε σ 'ένα κίνημα που έμεινε...