Κάποιοι χειροκροτούσαν τη λάβα της λαϊκής επανάστασης στο Ιράν που εκθρόνισε τον Σάχη και τον "θρόνο του Παγωνιού". Το έκαναν γιατί δεν ξεκίνησε ως μια ισλαμική επανάσταση. Ήταν μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση απέναντι στο δυτικίζον μεν, αλλά σκληρότατο και ανελεύθερο καθεστώς των Παχλεβί. Η ιρανική ήταν η μοναδική λαϊκή επανάσταση μετά τη Γαλλική, όπου συμμετείχε ανοργάνωτα σχεδόν σύσσωμος ο λαός, και που καμία σχέση δεν είχε με τα πραξικοπήματα του κάθε λογής υπαρκτού σοσιαλισμού που ονομάστηκαν "επαναστάσεις". Οι ίδιοι, ναι και ο γράφων, διαμαρτύρονταν κατά του Σαντάμ Χουσείν, ο οποίος επιτέθηκε στο Ιράν πριν καν στεριώσει η νεαρή επανάσταση, δεκαεννιά μήνες αφότου ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ανήλθε στην εξουσία (Φεβρουάριο του 1979). Και επιδόθηκε σε έναν πόλεμο που κράτησε οχτώ χρόνια και είχε πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, οι περισσότεροι από την πλευρά της διαλυμένης, λόγω της εξέγερσης, στρατιωτικής μηχανής του Ιράν. Όμως αυτό που...