Αναβιώνει ένα παλαιό είδος πολιτικού. Είναι αυτός που αφουγκράζεται την κοινωνία. Και πώς το κάνει αυτό; Έχει κάποια ικανότητα, κάποιο χάρισμα, που δεν το έχουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι; Μήπως υπάρχει κάποιο όργανο που ονομάζεται αφουγκραστήρας, κατά το υγραντήρας, που μόνον αυτός κατέχει; Ή μήπως είναι απλώς ψώνιο που απευθύνεται σε άλλα ψώνια; Η απόσταση μεταξύ ενός χαρισματικού ανθρώπου και του ψώνιου μερικές φορές είναι πολύ μικρή. Η πολιτική είναι γεμάτη από ηγέτες που νομίζουν πως συνομιλούν με την Ιστορία, με το πεπρωμένο, με τον Ύψιστο. Πως είναι ταγμένοι σε μια υψηλή σωτηριολογική αποστολή, πως είναι προορισμένοι να αφήσουν το αποτύπωμά τους στην πορεία του Έθνους τους. Αν δεν γελοιοποιηθούν από τις εξελίξεις, συνήθως φέρνουν την καταστροφή. Φυσικά όλα αυτά γίνονται εν ονόματι του λαού. Ο χαρισματικός αποκωδικοποιεί τα μηνύματα που εκπέμπει η κοινωνία, τα επεξεργάζεται και τα μετατρέπει σε ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα.