Οι ιστορίες τρόμου είναι κάποιες φορές αποδοτικές. Ο φόβος για το τέρας κάτω από το κρεβάτι ή για τον μπαμπούλα στην ντουλάπα μπορεί να σημάδεψε γενιές και γενιές, αλλά βραχυπρόθεσμα τη δουλειά του μάλλον την έκανε. Το ίδιο συνέβη πολλές φορές και στη Μεταπολίτευση: όταν απέναντι υπάρχει "τέρας", τότε το πολιτικό δίλημμα ισχυροποιείται. Στα δύο χρόνια (παρά δέκα μέρες) από τις τελευταίες εθνικές εκλογές και ενόσω στο πολιτικό σύστημα καταγράφεται εικόνα (ενός επίμονου) κατακερματισμού, τα κόμματα ψάχνουν εναγωνίως τρόπους να συσπειρώσουν τη βάση τους μπροστά σε ένα προεκλογικό έτος, όπως αντιμετωπίζεται το 2026, και να κινητοποιήσουν εγκαίρως τα αντανακλαστικά ακροατηρίων τα οποία τους ενδιαφέρουν πολιτικά, αλλά εκείνα όλο και αποστασιοποιούνται. Παρά τον εκλογικά νεκρό χρόνο, τα πολιτικά αφηγήματα κάθε πλευράς αποκτούν ξανά "δράκους" με κοινό στόχο (προσδοκία, ακριβέστερα) αυτοί να ισχυροποιήσουν τα διλήμματα που σπεύδουν να ορίσουν...