Για πολλούς συμπατριώτες μας υπήρξε ο ηγέτης που "έδωσε ψωμί στους Έλληνες", αυτός που νοιάστηκε για τον λαουτζίκο, ο άνθρωπος που έκλεισε οριστικά και ολοκληρωτικά τις πληγές του Εμφυλίου. Η δική μου ματιά με οδηγεί ωστόσο στο αντίθετο συμπέρασμα. Πώς οι αρνητικές πλευρές του κατισχύουν, χωρίς να του αρνούμαι και θετικές συνεισφορές στον δημόσιο βίο της χώρας. Ενδεικτικά, ξεκινώντας από τα θετικά. Θυμίζω την παραδοχή της Θάτσερ, που μάλιστα δεν τον "αγαπούσε" ιδιαίτερα, σύμφωνα προς την οποία "ήταν ανυπόφορος, αλλά πάντα κατάφερνε κάτι να αποσπά για τη χώρα του" (ιδίως στις διαπραγματεύσεις για διεύρυνση της ΕΟΚ. Προσθέτω το έντονο ευρύτερο αποτύπωμά του στη διεθνή σκακιέρα, αλλά και το ότι -παράλληλα βέβαια προς αναρίθμητους εκφραστές της ακραίας πολιτικής χυδαιότητας- έφερε στο προσκήνιο κάποιες από τις πιο ποιοτικές προσωπικότητες της λεγόμενης Δεύτερης, κατ' άλλους Τρίτης, Ελληνικής Δημοκρατίας. Από την άλλη όμως, για να πάμε στα...