Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη... ισχύει στο ακέραιο -που έλεγε και ο αγαπητός μου βούδας της Ραφήνας. Και εγώ δεν θέλω να υπάρχουν πλεμπαίοι και γηρατειά. Δεν φτάνω όμως στον παραλογισμό να λέω δεν υπάρχουν... Γιατί υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και τα πρακτικά του Συμβουλίου των Αρχηγών από το 2015. 110 σελίδες με τις τοποθετήσεις και τους διαλόγους των αρχηγών... βγήκαν τα ματάκια μας να διαβάζουμε."Καλησπέρα καλήσπέρα" Ναι Σταύρο μου "καλησπέρα καλήσπέρα" υπάρχουν και πολύ θα ήθελες να τα έχεις μέσα στο σακίδιο, με το οποίο σε αγαπήσαμε, αλλά τα έχουν άλλοι. Και επειδή τα όσα έχεις πει μέχρι σήμερα για τα πρακτικά θυμίζουν λίγο τη διακήρυξη ίδρυσης του Ποταμιού (εκείνη την αναφορά στην αύξηση των καισαρικών δεν θα την ξεχάσω ποτέ) κοινώς είναι λίγο χαοτικά, καθώς, βρε αγάπη μου, ξεκίνησες από το δεν υπάρχουν, μετά...