Θα μπορούσες να πεις ρε φίλε, ότι η Σακελλαροπούλου ήταν η πρώτη woke πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας. Ίσως και η τελευταία, μιας και το κίνημα δοκιμάζεται σφόδρα τον τελευταίο καιρό, αλλά τέλος πάντων εκείνη κάπως την έπαιξε τη μπαλίτσα. Έδωσε ρόλο πρωταγωνιστικό στο δικαιωματισμό (όσο γινόταν, βεβαίως, εκ της θέσεως της), πήγε κόντρα στα στερεότυπα (ιδίως στην αρχή, πριν εξεγερθούν οι παπάδες και οι καραβανάδες), έδειξε να συντονίζεται με τις αγωνίες (βάλτε, παρακαλώ, όσα εισαγωγικά θέλετε) του εικοστού πρώτου αιώνα. Με τέτοιο πεντιγκρί, λοιπόν, θα περίμενε κανείς να φέρνει τον κόσμο ανάποδα τώρα που δεν έχει στο σβέρκο της τα κάθε είδους πρωτόκολλα να την περιορίζουν και να τη δεσμεύουν. Και ξέρετε τι έκανε; Επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις! Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Αφότου την κέρασε πιπεριά καυτερή ο Κυριάκος, η πρώην πρόεδρος έμεινε ως επί το πλείστον αόρατη και σιωπηλή. Στα δικά μου τα ραντάρ...