Είμαστε η χώρα των σπουδαίων ποιητών και των σπουδαίων γελοιογράφων. Όλοι το ξέρουν αυτό. Για τους πρώτους δεν θα μιλήσω, ακόμη και οι γκασμάδες της σουηδικής ακαδημίας κάτι κατάλαβαν. Οι δεύτεροι, πάλι, συνεχίζουν con gusto την μεγάλη παράδοση της φυλής στη σάτιρα, που ξεκίνησε απ' τον Αριστοφάνη και πάει γαμιώντας ως τις μέρες μας. Μην πω ονόματα, θα αδικήσω κόσμο. Μπορώ, ωστόσο, να σημειώσω ότι τα σκίτσα του ΚΥΡ σ' εκείνη την καραμανλική επταετία αμέσως μετά απ' τη χούντα, πραγματικά γάζωναν! Και τα άλμπουμ που κυκλοφορούσε κάθε χρονιά, ήταν πολύτιμος θησαυρός χιούμορ και αιχμηρής ματιάς. Εμένα μου τα 'φερνε ο μπαμπάς, γιατί πέρα απ' τα κόμικς είχα τρέλα και με τα σκίτσα, ως και τη "Ρόδα των Γελοιογράφων" έτρεχα ν' αγοράσω στο περίπτερο. Τα άλμπουμ του ΚΥΡ, ακόμη κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου, πέντε μετακομίσεις έκανα στην Αθήνα, ούτε ένα δεν έχασα. Από εκεί ήταν μια γελοιογραφία που μου ήρθε στο μυαλό, τώρα με τα γκάλοπ για την...