EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ Σαν σήμερα, το 1909, ο Κωστής Παλαμάς ολοκληρώνει τη "Φλογέρα του Βασιλιά". Ένα έπος 4.142 δεκαπεντασύλλαβων στίχων, γραμμένο όχι για να διαβαστεί με τα μάτια, αλλά για να τραγουδηθεί με την ψυχή. Μέσα από τον ρυθμό του δημοτικού τραγουδιού και τη βαθιά γνώση της ελληνικής Ιστορίας, ο Παλαμάς έπλασε ένα ποίημα που δε μοιάζει με τίποτα. "Η Φλογέρα του Βασιλιά" είναι ένας ύμνος στην Ελλάδα που βασανίζεται, παλεύει, λυγίζει και ξανασηκώνεται. Είναι ένα έργο πατριωτικό, χωρίς να είναι εθνικιστικό. Λυρικό, χωρίς να είναι ρομαντικό. Σοφό, χωρίς να γίνεται βαρύγδουπο. Ο ποιητής που τόλμησε να βάλει την ελληνική γλώσσα - αυτήν τη διχασμένη ανάμεσα στην καθαρεύουσα και τη δημοτική - στο κέντρο της τέχνης του, ήταν ήδη αναγνωρισμένος όταν έγραφε τη "Φλογέρα". Μα αυτό το ποίημα τον ανέβασε ένα σκαλί πιο πάνω. Τον έκανε ποιητή του Έθνους όχι με διατάγματα, αλλά με λέξεις. Ποιος ήταν όμως ο Παλαμάς; Γεννημένος το 1859...