Από τον ΟΠΕΚΕΠΕ έως τις υποκλοπές, από τα Τέμπη έως τις απευθείας αναθέσεις, το κράτος μοιάζει να λειτουργεί με όρους ατιμωρησίας και αδιαφάνειας Η Ελλάδα ζει μια παράδοξη πραγματικότητα. Τα σκάνδαλα ξεσπούν το ένα μετά το άλλο, οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη κι όμως, τίποτα δεν αλλάζει. Από τον ΟΠΕΚΕΠΕ έως τις υποκλοπές, από τα Τέμπη έως τις απευθείας αναθέσεις, το κράτος μοιάζει να λειτουργεί με όρους ατιμωρησίας και αδιαφάνειας. Η πολιτική ευθύνη έχει γίνει έννοια διακοσμητική, ένα επικοινωνιακό καταφύγιο πίσω από το οποίο κρύβεται η απουσία κάθε ουσιαστικού ελέγχου. Η διακυβέρνηση έχει μετατραπεί σε μηχανισμό εξυπηρετήσεων. Το δημόσιο συμφέρον θυσιάζεται στον βωμό των συμφερόντων των λίγων. Αυτών που βρίσκουν πάντα ανοιχτές πόρτες, πρόθυμα τηλέφωνα, "φιλικά" κονδύλια. Οι πολίτες, από την άλλη βλέπουν τη φορολογία να αυξάνεται, την ακρίβεια να γονατίζει την καθημερινότητά τους και τις δημόσιες υπηρεσίες να...