ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, πλην εξαιρέσεων, υπέρ της κουλτούρας του cancel, της απόσυρσης καλλιτεχνικών έργων ή του "σβησίματος" συγγραφέων για τις ιδεολογικές ή πολιτικές τους εμπλοκές. Αντιλαμβάνομαι όμως πως αυτό είναι μια σύνθετη συζήτηση που αφορά και άλλες διαστάσεις, την ηθική απαξία, την αντίδραση σε καταστάσεις που προκαλούν αγανάκτηση και φυσικά την ιδιαίτερη περίσταση, την ιστορική στιγμή. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω πως είναι λάθος σήμα η απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την "αποδέσμευσή" του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ "Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού". Διάβασα άρθρα και δηλώσεις της Ιλούζ για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ισραήλ. Όντως δεν βγαίνει έξω από τα όρια της κριτικής στην ισραηλινή ακροδεξιά και στον τρόπο που, κατά τη γνώμη της, έχει υφαρπάξει και αλλοιώσει το νόημα του σιωνισμού.