"Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει", έλεγε η γιαγιά μου. Βλέπε και Νέα Αριστερά, όπου μάλλον βαριούνται να συζητήσουν την προοπτική σύμπτυξης κοινής κοινοβουλευτικής ομάδας με τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν τα γκάλοπ τους στέλνουν ολοσούμπητους εκτός Βουλής. Πιθανόν να αισθάνονται ασφαλείς στην προοπτική ότι εκλογές τυπικά (πολύ τυπικά...) θα ξαναγίνουν το 2027, οπότε, όπως ξανάλεγε η γιαγιά μου παραμυθιάζονται πως "το καλό πράγμα αργεί να γίνει". Το ξέρω και στα τούρκικα αυτό με το "καλό πράγμα", καθώς και μια σειρά από φράσεις της γείτονος. Μικρασιάτισσα γαρ η γιαγιά, την κατείχε τη γλώσσα, φιλομαθής γαρ εγώ όλο και τη ρώταγα. Και έτσι όπως πάει κουτουρού η ελληνική εξωτερική πολιτική, έτσι όπως γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα τα μεμέτια, μπορεί μια μέρα να μου φανούν χρήσιμα όσα θυμάμαι απ' τη γιαγιά Μίνα. Αν φτάσουν οι Τούρκοι ως τη Θεσσαλία... Τέλος πάντων, για τη Νέα Αριστερά μιλάγαμε, που αποφάσισε να στρίψει δια του...