Η βυζαντινή κουζίνα δεν ήταν ενιαία. Ήταν ένα μωσαϊκό επιρροών, από την ελληνική παράδοση μέχρι Ανατολή, Σλάβους και Λατίνους, που άλλαζε ανάλογα με την περιοχή, το κλίμα και την κοινωνική τάξη. Η καθημερινή ρουτίνα Η μέρα οργανωνόταν γύρω από τρία κύρια γεύματα, με μικρά ενδιάμεσα: το "βουκάκρατο" (ψωμί βουτηγμένο σε κρασί) πριν από το πρωινό και το "δειλινό" πριν από το δείπνο. Το δείπνο ήταν τελετουργία. Πολυτελή σκεύη, πρώιμη χρήση μαχαιροπήρουνων και κρασί σε ασημένια ή επίχρυσα ποτήρια συνόδευαν το γεύμα. Σταθερά συνοδευτικά ήταν τα ζεστά ψωμάκια "σιλίγνια" και οι σάλτσες, με κορυφαίο τον γάρο, ενώ μπαχαρικά (πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο), βότανα και "γλυκάδι" (ξύδι) έδιναν χαρακτήρα στα πιάτα. Εμβληματικό έδεσμα πολυτελείας ήταν το χαβιάρι (μαύρο ή κόκκινο), που εντυπωσίαζε ιδιαίτερα τους Δυτικούς. Στα κυρίως των αριστοκρατών κυριαρχούσαν ψάρια, αρνί, κατσίκι, χοιρινό, ποικίλα πουλερικά και κυνήγι· η "πλεξίδα" (κοκορέτσι) και το...