Υπάρχουν στιγμές που η πολιτική μοιάζει με παράσταση ισορροπίας. Κάποιοι βαδίζουν πάνω στο σχοινί με χάρη, άλλοι με θόρυβο. Ο Άδωνις Γεωργιάδης ανήκει προφανώς στη δεύτερη κατηγορία. Με αφορμή το ζήτημα των αρμοδιοτήτων για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ο Υπουργός Υγείας επέλεξε να υπονοήσει κάτι εις βάρος του Νίκου Δένδια - ενός συναδέλφου με θεσμικό κύρος και πολιτική σοβαρότητα. Όμως εδώ το θέμα δεν προσφέρεται για εσωκομματικά παιχνίδια. Το Μνημείο του Αγνώστου δεν είναι "πεδίο ευθύνης", είναι όριο. Εκεί όπου η Πολιτεία τιμά τους αφανείς, δεν χωρούν μικρότητες ούτε υπονοούμενα. Γιατί σε αυτόν τον τόπο, η Μνήμη δεν είναι πολιτικό εργαλείο - είναι κυρίαρχο εθνικό καθήκον. Ο Δένδιας διάλεξε τη σιωπή. Και η σιωπή, ενίοτε, είναι το πιο ηχηρό σχόλιο. Ο Γεωργιάδης, αντιθέτως, συνεχίζει να δοκιμάζει τα όρια ανάμεσα στην πολιτική ευφυία και τη ρητορική υπερφόρτιση. Το αποτέλεσμα είναι να μοιάζει σαν να ακροβατεί διαρκώς - όχι πάνω από...