share this on facebook share this on twitter share this on linkedin share this on messenger share this on messenger Επίσης: Νέες ταινίες από Κρίστεν Στιούαρτ και Ρόμπερτ Πάτινσον, κι ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ μας ταξιδεύει στη Νουβέλ Βαγκ με την πρώτη του γαλλική(!) ταινία. Έχει ενδιαφέρον το πώς κάποιες ταινίες είναι φτιαγμένες για να πάρουν κάτι πολύ ενστικτώδες ως αντίδραση από τον θεατή, αλλά το ζήτημα είναι τι αφήνουν μετά, πέρα από αυτή την αρχική σύγκρουση. Μέσα στην ίδια μέρα, είχα πλήρως αντιδιαμετρικές αντιδράσεις απέναντι σε δύο ταινίες που είδα σχεδόν διαδοχικά: Στο ψυχωτικό, εκκωφαντικό Die My Love της Λιν Ράμσεϊ, η Τζένιφερ Λόρενς παίζει μια νεαρή γυναίκα σε μια απομονωμένη φάρμα η οποία αναπτύσσει επιλόχειο κατάθλιψη, καθώς ο γάμος -και η αίσθηση λογικής της- καταρρέουν. Μια βαθύτατα επιθετική ταινία που με δυσκόλεψε πολύ κατά την παρακολούθηση, και που κατά την έξοδο από την αίθουσα ένιωθα πολύ αρνητικά απέναντί της - μόνο...