Για την κάθαρση της ψυχής από τα πάθη -χάρη στα έντονα συναισθήματα που βιώνει ο θεατής της τραγωδίας και επιδρούν στον ψυχικό κόσμο του- κάνει λόγο ο Αριστοτέλης και στο τελευταίο βιβλίο των Πολιτικών. Συναισθήματα όπως ο "έλεος" (οίκτος, συμπόνια), ο "φόβος" και ο "ενθουσιασμός" (έμπνευση, έξαρση ψυχοπνευματικών δυνάμεων), διατείνεται ο σπουδαίος αυτός ερευνητής και διανοητής, αγγίζουν την ψυχή όλων μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, και μας βοηθούν να βιώσουμε τα δικά μας πάθη με πιο ηθικό τρόπο. Ο εν λόγω οίκτος προκαλείται για τον αναξιοπαθούντα σε μια τραγωδία, ο δε φόβος για τον όμοιο με εμάς. Σε αντιδιαστολή προς τον Αριστοτέλη, ο μεγάλος δάσκαλός του, ο Πλάτων, απορρίπτει καθ' ολοκληρίαν το καθαρά μιμητικό μέρος της ποίησης, την καλλιτεχνική και λογοτεχνική μίμηση της πραγματικότητας που χαρακτηρίζει τα έργα του Ομήρου και των τραγικών ποιητών. Και τούτο, διότι θεωρεί ότι όλα τα παρόμοια άλλο αποτέλεσμα δεν έχουν παρά να...