Πέραν όσων ήδη αναφέραμε σε σχέση με τη γλώσσα της τραγωδίας, αυτό που αξίζει να συγκρατήσουμε είναι ότι οι τραγικοί ποιητές χρησιμοποιούν σκοπίμως ένα ιδιαίτερο λεξιλόγιο, που διαφέρει από το καθημερινό. Με άλλα λόγια, οι ποιητικές λέξεις και εκφράσεις απέχουν σαφώς από τη γλώσσα της καθημερινής επικοινωνίας, με σκοπό να αποφευχθεί η πεζολογία, η κοινοτοπία. Έτσι, στην τραγωδία απαντούν νεολογισμοί, παραλλαγές οικείων τύπων και ποιητικές εκφράσεις (προερχόμενες κυρίως από το ομηρικό και μεθομηρικό έπος), αρχαϊσμοί, κοσμητικά επίθετα, πολλές σύνθετες λέξεις, λέξεις μη αττικές (ιωνικές κατά κύριο λόγο), λέξεις εξωτικές ή ανοίκειες. Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι ότι στις τραγικές συνθέσεις χρησιμοποιούνται απλοί τύποι στη θέση των συνηθισμένων σύνθετων και αντίστροφα, ενώ σπάνιος είναι ο δυϊκός αριθμός, που συνηθιζόταν στον αττικό προφορικό λόγο. Ωστόσο, στην τραγωδία εμφανίζονται και -περιορισμένα έστω- στοιχεία του καθημερινού...