Τη μέριμνα των Αθηναίων για τις κρατικές υποθέσεις ενίσχυαν δημοκρατικοί θεσμοί που επέτρεπαν την κατανομή της εξουσίας σε όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση της πόλης. Κατ' αρχάς, όλοι οι αθηναίοι πολίτες άνω των 30 ετών είχαν το δικαίωμα να καταλάβουν κατόπιν κληρώσεως τα διάφορα πολιτικά αξιώματα, εξαιρέσει μόνο ορισμένων που απαιτούσαν ειδικές δεξιότητες ή γνώσεις, όπως ήταν εκείνα του στρατηγού (δέκα ανώτατοι άρχοντες που εκλέγονταν κάθε χρόνο διά ψηφοφορίας, υπεύθυνοι για το σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής και τη διοίκηση του στρατού και του στόλου) ή του ταμία του ιερού (διευθυντή του ιερού θησαυρού στην Ακρόπολη). Υπήρχε μάλιστα χρονικός περιορισμός στην άσκηση των αξιωμάτων, καθώς η θητεία ήταν ενιαύσια. Επίσης, οι αθηναίοι πολίτες που ασκούσαν ένα αξίωμα έπαιρναν μισθό. Η αμοιβή αυτή, η λεγόμενη μισθοφορά, μπορούσε να αφορά είτε πρυτάνεις (μισθός πρυτανείας) είτε δικαστές (μισθός...