Η κούραση της µέρας σφάλισε βαριά τα βλέφαρά µας, οι ταλαιπωρίες των προηγούµενων ηµερών µετά την απόπειρα για το πρώτο κάψιµο του χωριού και την περιπλάνησή µας στον οπίσω ∆ήµο (∆ήµο Αν. Σελίνου) ήταν µια µια δοκιµασία σκληρή που νοµίζαµε ότι τελείωσε, µε την επιστροφή µας το βράδυ στο σπίτι. Αλίµονο όµως, τον βαρύ µας ύπνο έκοψε άγρια µε το πρώτο φως του ήλιου η Γερµανική Λαίλαπα. Άγριες φωνές, διαταγές και ταραχές µεγάλες στην Κάντανο. Στα σπίτια οι Γερµανοί στρατιώτες σπάζουν τις πόρτες και µπαίνουν µέσα κρατώντας δοχεία που έχουν βενζίνη, ρίχνουν παντού και βάζουν φωτιά. Μια γειτόνισσα φωνάζει στους γονείς µου, σηκωθείτε, φύγετε θα καείτε... οι Γερµανοί καίνε το χωριό... Ο πατέρας µου Εµµανουήλ Νταµηλάκης, τραυµατίας του Αλβανικού πολέµου, τιµηµένος µε το χρυσό Αριστείο Ανδρείας, που µόλις έχει γυρίσει την προηγούµενη µέρα µετά την κατάληψη των Χανίων είπε στη µητέρα µου να µας ντύσει και εκείνος πήγε να δει τι γίνεται. Οι...