"Τα θεµέλιά µου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώµο τους και πάνω τους η µνήµη καίει άκαυτη βάτος ..." λέει ο Ελύτης στο "Άξιον Εστί". Η Μνήµη δίνει στους λαούς την οντότητα και την αξιοπρέπεια που τους αξίζει. Η Μνήµη βοηθά κάθε λαό να δει πού είναι, πώς έφθασε εδώ και τι τον περιµένει παρακάτω. Τη Μνήµη τρέφει η Ιστορία και έχει αποδειχθεί ότι χωρίς τη Μνήµη είµαστε καταδικασµένοι να ξαναζήσουµε κάθε πικρή στιγµή της Ιστορίας µας. Κι αυτό επειδή "οι κίνδυνοι και οι συµφορές του τόπου µας ξεκινάν πάντα απ' τις ίδιες πηγές, που µεταχειρίζονται πάντα τα ίδια µέσα", όπως γράφει ο Μάριος Πλωρίτης. Από την άλλη, συνεχίζει, "Αµνησία κατέχει πάντα τους Κατέχοντας γύρω σε κάθε µεγάλη ή τραγική της Ιστορίας µας ώρα, που ενοχλεί την "ευαισθησία" τους, θυµίζει τις ευθύνες τους, επαληθεύει τις ενοχές τους". Στη λογική των παραπάνω, θεωρώ αναγκαία σπονδή στην άκαυτη βάτο της Μνήµης, στη φετινή, 60η επέτειο του Ιουλιανού βασιλικού...