Στις 20 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, όπως καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ από το 2001, σε αναγνώριση της 50ής επετείου της Σύμβασης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων. Μια Ημέρα, που δεν είναι γιορτινή, αντιθέτως είναι μια υπενθύμιση για τη δυσάρεστη εξέλιξη, που συνεχώς γιγαντώνεται και αφορά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Γιατί, πέρα από τις επίσημες ανακοινώσεις, τις εκδηλώσεις, τα τσιτάτα και τα νομικίστικα τερτίπια - "ποιοι πράγματι είναι πρόσφυγες;" - υπάρχουν οι άνθρωποι, τα θύματα πολεμικών συγκρούσεων, εμφυλίων, πολιτικών διώξεων, πείνας, καταραμένης φτώχειας, ανυπαρξίας στοιχειωδών υποδομών (έλλειψη νερού, ελάχιστης υγειονομικής φροντίδας κλπ) και αποκρουστικής εκμετάλλευσης από πολυεθνικά κυκλώματα, που τους αναγκάζουν να ξεπουληθούν για το "αμερικάνικο ή ευρωπαϊκό όνειρο". Ο παγκόσμιος κινηματογράφος δεν θα μπορούσε ποτέ να μείνει αδιάφορος μπροστά σε αυτό το καυτό ζήτημα και ειδικά τα τελευταία τριάντα...