Τα νησιά της χώρας μας είναι όμορφα. Φωτεινά και φιλόξενα. Μα καμιά φορά έχουν και μια σκοτεινή πλευρά. Ειδικά όταν είκοσι πέντε συγγραφείς διαπράττουν εκεί το λογοτεχνικό τους έγκλημα. Κάθε συγγραφέας και ένα νησί: στον Αργοσαρωνικό (Αίγινα, Πόρος), στο Βόρειο και στο Ανατολικό Αιγαίο (Αμμουλιανή, Ικαρία, Λέσβος, Σαμοθράκη, Σάμος), στα Δωδεκάνησα (Αστυπάλαια, Κως, Νίσυρος, Ρόδος), στα Επτάνησα (Αντικύθηρα, Ιθάκη, Κέρκυρα, Κεφαλονιά), στην Εύβοια, στην Κρήτη, στις Κυκλάδες (Άνδρος, Κουφονήσια, Κύθνος, Σαντορίνη, Σίκινος, Τήνος), στην Κύπρο, στις Σποράδες (Σκιάθος). Τα νησιά είναι όλα υπαρκτά, τα πρόσωπα και οι περιστάσεις φανταστικά. Ή όχι; Αλλά μη φοβηθείτε να τα επισκεφτείτε. Είναι υπέροχα. Όπως και οι ιστορίες μας. Τρέξτε όμως τώρα, ακούω την μπουρού. Σαλπάρουμε! Αζαριάδης Γρηγόρης, Αζαριάδης Χρήστος, Αθανασίου Έρικα, Αντωνιάδης Δώρος, Βαρδάκη Ειρήνη, Βρόσγος Άντυ, Γιαννίσης Βαγγέλης, Δούσος Φώτης, Ευσταθιάδης Μίνως, Ζερβός...