Ζούμε σε έναν κόσμο που μας έμαθε να μετράμε την αξία μας μέσα από τα μάτια των άλλων. Από παιδιά ακόμη, μεγαλώσαμε με την ανάγκη να είμαστε "καλά παιδιά", να μη δυσαρεστούμε, να αποδεικνύουμε συνεχώς πως αξίζουμε την αγάπη, την αποδοχή, τον θαυμασμό. Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, μάθαμε να φοράμε μάσκες, να προσαρμοζόμαστε, να μικραίνουμε τον εαυτό μας για να χωράμε στις προσδοκίες των άλλων. Μόνο που η ζωή, αν κάτι διδάσκει, είναι πως όσο περισσότερο προσπαθείς να ευχαριστείς τους πάντες, τόσο περισσότερο χάνεις τον εαυτό σου. Και τότε ξεκινά η πραγματική φθορά - όπως ακριβώς τα λέει και ο ψυχολόγος Ελευθέριος Ελευθεριάδης στη σελίδα του στο Facebook: "Αν περιμένεις να τους ευχαριστήσεις όλους στη ζωή, στο τέλος θα αρρωστήσεις. Γιατί ό,τι και αν κάνεις δε θα είναι ποτέ για κάποιον αρκετό. Πάντοτε κάποιος θα έχει παράπονα. Πάντοτε κάποιον, κάτι θα τον ενοχλεί. Πάντοτε κάτι θα έχεις κάνει "λάθος". Αν περιμένεις ότι θα σε καταλάβει ο...