Σε έναν κόσμο που όλα συγχέονται, τα όρια, οι λέξεις, τα συναισθήματα, έχει αξία να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ξανακοιτάξουμε με καθαρό βλέμμα αυτό που τόσο συχνά λέγεται, αλλά τόσο σπάνια βιώνεται αληθινά: την αγάπη. Η συγγραφέας Κίκα Ουζουνίδου γράφει ένα κείμενο που δεν ντύνει την αγάπη με ροζ σύννεφα. Αντίθετα, της αφαιρεί κάθε ψευδαίσθηση και την κοιτάζει κατάματα, θέτοντας μια σειρά από σκληρά αλλά αληθινά "δεν" - όλα όσα δεν έχουν καμία θέση σε μια σχέση που αξίζει να λέγεται αγάπη: "Ας μιλήσουμε για αγάπη. Όχι τι είναι, αλλά τι ΔΕΝ είναι! Αγάπη δεν είναι όταν σε φοβίζουν. Όταν σου φωνάζουν. Όταν σε απειλούν και σε ελέγχουν. Όταν δεν σε εμπιστεύονται... Αγάπη δεν είναι όταν ρίχνουν αλάτι στις πληγές σου για να μην μπορείς να σηκώσεις κεφάλι. Όταν δεν ρίχνουν νερό στο κρασί τους γιατί θέλουν όλο το παιχνίδι να είναι δικό τους. Όταν σε γεμίζουν με ενοχές για να σε κρατάνε θλιμμένο... Αγάπη δεν είναι όταν ταράζουν την ψυχή σου...