Μήπως τελικά δεν αλλάζουν οι φίλοι μας αλλά εμείς; Ή μήπως λίγο κι απ' τα δύο; Στα 20 σου η φιλία είναι σαν το take away καφέ, πάντα διαθέσιμη, "φθηνή" και γεμάτη ενέργεια. Δεν χρειάζεται μεγάλη οργάνωση για να δεις τους φίλους σου. Ένα μήνυμα τύπου "πάμε για μια μπίρα;" αρκεί για να σε βρει να γελάς σε μια πλατεία μέχρι το ξημέρωμα. Τότε οι φίλοι σου είναι αυτοί που μεγαλώνουν μαζί σου, κάνουν μαζί σου τα ίδια λάθη, ερωτεύονται τους λάθος ανθρώπους, ξενυχτούν στις ίδιες βεράντες και αγχώνονται για τις ίδιες εργασίες στη σχολή. Κι όλο αυτό μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Στα 30 αρχίζουν τα δύσκολα (και τα ωραία) Και μετά, κάπως έτσι, φτάνεις στα 30. Ξαφνικά όλοι έχουν μια πιο περίπλοκη ζωή. Κάποιος μετακομίζει στο εξωτερικό, άλλος παντρεύεται και κάνει παιδί, ο τρίτος αλλάζει δουλειά κι εξαφανίζεται για μήνες. Τα μηνύματα τύπου "πάμε για ποτό;" γίνονται "να το βάλουμε στο calendar;". Αλλά μην το παρεξηγείς. Δε σημαίνει ότι οι φίλοι σου...