Μια κατάσταση που καθορίζει τη ζωή πολλών ενηλίκων Πολλοί άνθρωποι -ειδικά σε χώρες όπως η δική μας που τουλάχιστον μέχρι και μία γενιά πίσω οι δεσμοί οικογένειας ήταν πολύ ισχυροί- φέρουν ένα τεράστιο βάρος, πολλές φορές σιωπηλό, μια αίσθηση ότι η ζωή τους δεν τους ανήκει πραγματικά. Λένε πράγματα όπως: "Οι γονείς μου θυσίασαν τόσα πολλά. Τους το χρωστάω να πετύχω" ή "Δεν διάλεξα πραγματικά αυτόν τον δρόμο. Διάλεξαν για μένα". Μερικές φορές, ακόμα κι αφού έχουν πετύχει όλα όσα τους είπαν ότι πρέπει να πετύχουν, παραδέχονται: "Ακόμα νιώθω κενός/κενή". Με άλλα λόγια φέρουν ένα δυσβάσταχτο χρέος για τη θυσία που θεωρητικά έκαναν οι γονείς τους και πρέπει να αποπληρώσουν. Αυτό το "χρέος θυσίας" όμως μπορεί να καταστρέψει ζωές. Τι είναι το "χρέος θυσίας"; Είναι εκείνη η αόρατη πίεση να "ξεπληρώσουμε" στους γονείς μας όλα όσα θυσίασαν - όχι με χρήματα, αλλά με τις επιλογές της ζωής μας. Το βλέπουμε συχνά σε κουλτούρες όπως η ελληνική αλλά...