Για χρόνια το σπίτι μας ήταν γεμάτο φωνές, γέλια, φασαρία και μικρές καθημερινές "τελετουργίες". Από το πρωινό ξύπνημα μέχρι τα μαθήματα, τις δραστηριότητες και τις ατελείωτες συζητήσεις γύρω από το τραπέζι, η ζωή μας περιστρεφόταν γύρω από τα παιδιά. Ήταν το κέντρο του κόσμου μας. Τώρα όμως, που έχουν μεγαλώσει και άνοιξαν τα φτερά τους, το σπίτι μας μοιάζει ξαφνικά ήσυχο. Ίσως υπερβολικά ήσυχο. Και τότε, μέσα σε αυτή τη σιωπή, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε κάτι που ίσως δεν περιμέναμε. Ότι κάπου μέσα στα χρόνια που πέρασαν, ανάμεσα στις υποχρεώσεις και το άγχος για το μεγάλωμα των παιδιών, έχουμε ξεχάσει τι μας ένωνε σαν ζευγάρι.Όταν η καθημερινότητα "σκοτώνει" τον έρωτα Οι περισσότεροι γονείς αφιερώνουμε σχεδόν όλη μας την ενέργεια στα παιδιά. Θέλουμε να είμαστε καλοί γονείς, παρόντες, υποστηρικτικοί. Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, αφήνουμε λίγο λίγο τον σύντροφό μας στο περιθώριο. Δεν συμβαίνει από αδιαφορία, απλά...