των ειδώλων, τους οποίους είχε κατεδαφίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος, τας δε Εκκλησίας των Χριστιανών να αφανίσωσιν εκ θεμελίων, όσα δε εισοδήματα και χαρίσματα

 • 

της Θ. Ευχαριστίας να πετύχουν είναι να καταρρίψουν ή να φθείρουν το πνευματικό τείχος των Χριστιανών, που είναι η πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού

 • 

είναι πραγματική καί όχι συμβολική κοινωνία, είναι ένωση... τών χριστιανών μέ τόν Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, επειδή, ακριβώς, κατά τήν Ορθόδοξη Πίστη μας, ο άρτος

 • 

, πού μέ αποδεικτικά στοιχεία προερχόμενα από κείμενα Ομοιοπαθητικών απεδείκνυε τήν αλήθεια: ότι η Ομοιοπαθητική πάντα υπήρξε μία αναποτελεσματική, νεοεποχίτικη

 • 

. Αυτή είναι μια αλήθεια αναντίρρητη και αυταπόδεικτη, τόσο στην εθνική μας συνείδηση, όσο και σε κάθε αντικειμενικό ερευνητή. Όχι όμως και στους θιασώτες του σύγχρονου

 • 

, Ματθ. 26, 26-28, Ιωάν. 6, 53-56, Α΄ Κορινθ. 11, 27). Η Θεία Κοινωνία είναι πραγματική και όχι συμβολική κοινωνία, είναι ένωση των χριστιανών

 • 

Εκκλησία μας ακολουθούμενη πορεία. Μεγάλη βέβαια είναι η θλίψη τών πιστών χριστιανών, πού βλέπουν νά καταρρέει καί τό τελευταίο αυτό κάστρο τής Ορθοδοξίας

 • 

δια του τρόπου της ζωής του εις την υψηλήν φιλοσοφίαν των Χριστιανών. Εγώ τουλάχιστον θεωρώ ως βραβείον, δια την προηγουμένην σώφρονα ζωήν του και ως αρραβώνα

 • 

τόν εαυτό της η αγία παρθένος. Αναγνώρισε τότε ο Κυπριανός, ότι η πίστη τών χριστιανών ήταν πιό δυνατή απ' όλα τά έργα τής δαιμονικής του τέχνης. Πίστεψε

 • 

χριστιανών που πλήττεται τον τελευταίο καιρό. Κατ' αρχάς να δεχτούμε πως οι ιερείς είναι και αυτοί άνθρωποι που αρρωσταίνουν και πεθαίνουν όπως όλοι. Μάλιστα

 •