και σε μια δεύτερη παραβολή, την παραβολή του ασώτου (Λουκ. 15.11-32), που επίσης περιστρέφεται και γύρω από τον άξονα της ελευθερίας. Ο πλούτος "της ουσίας

 • 

στην ζωή μας όταν τα λάθη μας έχουν αυθεντικότητα. Όταν στις αποφάσεις και στις πράξεις μας κατοικούμε εμείς. Ο μεγάλος γιός της παραβολής του Ασώτου υιού ήταν σωστός

 • 

πού μόνο τού είναι απροστάτευτο, όμως έχει τόν πατέρα καί τή μητέρα του. Όσο τό παιδί βρίσκεται κάτω από αυτή τή σκέπη, όντας ελλιπές, όντας αδύνατο, όντας ευάλωτο στήν φθορά

 • 

εκεί που ανήκουμε στον Χριστό Η πείνα ενός άσωτου , αχάριστου λαού και η "μετάνοια " Ο "άσωτος " για να σωθεί γύρισε στον Πατέρα ,είναι φορές που για να προχωρήσεις

 • 

να του προσφέρουμε άξιο για αυτά που μας προσφέρει; Τίποτα. (ας θυμηθούμε την παραβολή του ασώτου υιού ή αλλιώς του σπλαχνικού πατέρα) Είπε ένας γέροντας

 • 

" Πόσα δεν λέει επ' αυτών η γνωστή παραβολή του ασώτου! Το θέμα είναι ότι δεν διδασκόμαστε και πολύ από το πάθημά του, ούτε και απ' το παράδειγμά του. Από εκείνο το υπέροχο

 • 

είναι η κατάσταση τής μετάνοιας, πού κρύβει μέσα της άφθαστο μεγαλείο, τό οποίο τόσο χαρακτηριστικά εκφράζεται στήν παραβολή τού Ασώτου μέ τά λόγια

 • 

. Και μόνο η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα ή του περιθωριακού υιού Ασώτου (Λουκά 15, 11-32) είναι αρκετή, για να στηρίξει τον σημερινό νέο που βασανίζεται

 • 

επιτακτικό τό ερώτημα: άραγε, είμαστε ζωντανοί χριστιανοί; Όταν κάποιος μαθητής ζήτησε από τόν Κύριο νά τού επιτρέψει νά θάψει τόν πατέρα του κι έπειτα

 • 

από τόν Κύριο νά τού επιτρέψει νά θάψει τόν πατέρα του κι έπειτα να Τόν ακολουθήσει, ο Ιησούς τού απάντησε: "ακολούθα με, καί άφησε τούς νεκρούς νά θάψουν

 •