και οι σκληρότεροι πόνοι. Πάνω στο σώμα του, που ενώνει τον ουρανό με την γην αντιφεγγίζει το φως της αναστάσεως και διαλύει τον σκοτεινό φόβο του θανάτου. Στην καρδιά

 • 

ενώ έπρεπε να ρωτήσει, εάν ο Χριστός πράγματι επιχείρησε να εγκαταστήσει τυραννική εξουσία, εξέδωσε την απόφαση μόνο από τον φόβο· αν και βέβαια

 • 

αρχή της ζωής και μάλιστα της αιώνιας ζωής. Και δεν θα ήταν δυνατόν, εκείνος που παρέχει στους άλλους ζωή δια του δικού Του θανάτου, να παραμένει διαρκώς

 • 

και εξουδετερώνει το δηλητήριο με το φόβο του Θεού σαν με κάποιο φάρμακο. Το να βλέπει κάποιος προς τον Σταυρό είναι αυτό, να γίνει σε όλο του το βίο ως νεκρός

 • 

τόν φόβο καί τήν τυφλή αποδοχή κάθε κελεύσματος τής εξουσίας. Δηλώνετε τήν αποϊεροποίησι τού ναού καί προσπαθείτε νά πείσετε τούς ανθρώπους

 • 

κήρυγμα προσπαθείτε νά σπείρετε τόν φόβο καί τήν τυφλή αποδοχή κάθε κελεύσματος τής εξουσίας. Δηλώνετε τήν αποϊεροποίησι τού ναού καί προσπαθείτε νά πείσετε

 • 

καί λαμπρότητα. Τά δάκρυα πού χύνουνται από τή θύμηση τού θανάτου, γεννάνε τό φόβο. Κι' ο φόβος γεννά πάλι τήν αφοβιά καί τό θάρρος. K' η αφοβιά φέρνει τή χαρά

 • 

, οποιοσδήποτε φόβος, είτε τών μικροβίων, είτε τών ασθενειών, είτε τιμωριών, είτε τού θανάτου τού ιδίου εκεί δέν υπάρχει ο Θεός καί η αγάπη του. Γιατί "η αγάπη

 • 

; Ποιός θά πεί τόν λαό ότι πλέον μέ τήν κοίμησή μας μεταβαίνουμε εκ τού θανάτου στήν Ζωή; Ποιός θά στηρίξει τόν λαό νά μή φοβάται γιά τήν υγεία του, αλλά νά φοβάται νά μήν αμαρτάνει

 • 

Κουφογιάννη Πανωραία (Αναπλ. Καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α.) Υπερβαίνοντας τό φόβο τού θανάτου. Οι απόψεις τής υπαρξιακής ψυχολογίας τού I

 • 

που κάθουνται στο σκοτάδι και στον ίσκιο του θανάτου, και να οδηγήσει τα πόδια μας σε δρόμο ειρήνης". K αι το παιδί μεγάλωνε και δυνάμωνε το πνεύμα του, και ζούσε

 •