της είναι αφάνταστη. Τώρα νιώθει την πραγματική ευτυχία και αγαλλίαση. Καταλαβαίνει τώρα πιο πολύ, ότι η ομορφιά και τα πλούτη και η μόρφωση δεν έχουν καμιά αξία

 • 

πού είχε μέσα του υποτιμήσει. Καί καταλαβαίνει ότι είχε κάμει λάθος. Ότι "τήν είχε πατήσει". Ότι είχε γοητευθή! Κατάλαβε ότι είχε αδικήσει τόν εαυτό του φοβερά. Καί έτσι αρχίζει

 • 

: "αυτό καί αυτό συνέβη". "Νά, τόν είδες; μού είπε ο πνευματικός, αυτός είναι. Τώρα ησύχασες;". - Ο άνθρωπος, Γέροντα, καταλαβαίνει πάντοτε άν ένας λογισμός είναι βλάσφημος

 •