την Ανάσταση! Δίχως αμφιβολία έρχονταν η Λαμπρή, "Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί". Άνοιγαν οι πύλες, η πομπή προχωρούσε με ψαλμούς κι' εξαπτέρυγα, άστραφταν

 • 

, σέ α/ ήχο επίσης, ποίημα Ιωάννου Δαμασκηνού, αρχίζει μέ λόγια τού αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου: Αναστάσεως ημέρα καί λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου

 • 

, νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων· δεύτε και λαοί λαμπρυνθώμεν οι πάντες, ουχί εν ιματίοις κεκοσμημένοι, αλλά εν πράγμασι θεαρέστοις

 • 

λαμπρυνθώμεν, αρεταίς απαστράψωμεν, τρόμω καί χαρά ετοιμασθώμεν, Χριστόν ιδέσθαι βρεφωθέντα, νοός όμμασιν, ημάς θεούντα τούς βροτούς, άκρα αγαθότητι. Εγγίζει ο

 • 

, λαμπρυνθώμεν λαοί", τον οποίο όταν άκουσε ο Κοσμάς ο Μελωδός, που επίσης είχε γράψει Κανόνα για την ίδια εορτή σε ήχο Β', "Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός

 • 

? επρόφερα: Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα... η μικρά Τοτώ, βλέπουσα ατενώς πρός με, αφήκεν ακράτητον επιφώνημα χαράς, κ? έλαμψε

 • 

αδελφούς καί τούς εχθρούς τους ακόμη, νά αλληλοσυγχωρούνται: "Αναστάσεως ημέρα, καί λαμπρυνθώμεν τή πανηγύρει καί αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί

 • 

με τον ήχον του κώδωνος. Τέλος επανήλθομεν εις τον ναόν και ήρξατο ψάλλόμενον το "Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί". Οι καλοί χωρικοί μετά μεγίστης ευλαβείας

 • 

. Μόλις ήνοιξα τό στόμα μου κ? επρόφερα: Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα... η μικρά Τοτώ, βλέπουσα ατενώς πρός με, αφήκεν ακράτητον

 • 

σου, δια να λαμπρυνθώμεν με την δόξαν της θεϊκής σου μορφής, δια να φωταγωγηθώμεν με την αίγλην του θείου σου χαρακτήρος, και να οδηγηθώμεν εις τας εντολάς Σου του Θεού

 •