. Ρωμ. 4 ,19 καί μή ασθενήσας τή πίστει ου κατενόησε τό εαυτού σώμα ήδη νενεκρωμένον, εκατονταέτης που υπάρχων, καί τήν νέκρωσιν τής μήτρας Σάρρας· Ρωμ. 4

 • 

εις τήν ζωήν, εκεί ζή ήδη τήν αιωνίαν ζωήν. Μέ τήν ανάστασιν τού Χριστού ημείς "θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άλλης βιοτής τής αιωνίου απαρχήν"1. Η αληθινή

 • 

θανάτου ε ι ς τήν ζωήν, ε κε ί ζ ή ή δη τήν α ι ωνίαν ζωήν. Μέ τήν α νάστασιν το ύ Χριστο ύ η με ί ς "θανάτου ε ορτάζομεν νέκρωσιν, ά λλης βιοτ ή ς τ ή ς α

 • 

1.Η εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος. α'. Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία. Η ζωή και η ύπαρξις της Εκκλησίας συνδέονται στενώτατα προς την εν αυτή παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος. Η Πεντηκοστή, κατά την οποί­αν απεστάλη το Άγιον Πνεύμα εις τους

 • 

γουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστούν, εν η εστερέωται", ψάλλει ο μεγας Δαμασκηνός και αλλού: "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης

 • 

του Άδη γέννησε η κοιλιά του θανάτου. Τώρα στειρώθηκε, νεκρώθηκε. Το Πάσχα απέδωσε τη νέκρωση του θανάτου. "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν" (ωδή ζ

 • 

. Αρκετά εκτρώματα του Άδη γέννησε η κοιλιά του θανάτου. Τώρα στειρώθηκε, νεκρώθηκε. Το Πάσχα απέδωσε τη νέκρωση του θανάτου. "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν

 • 

? ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ? ουκ απολλύμενοι, πάντοτε τήν νέκρωσιν τού Κυρίου ?Ιησού εν τώ σώματι περιφέροντες, ίνα καί η ζωή τού ?Ιησού εν τώ σώματι ημών

 •