Οι Οικουμενιστές έχουν αναγάγει τούς θεολογικούς διαλόγους µέ τούς αιρετικούς, σέ προσχήµατα, γιά νά ενταθούν καί εδραιωθούν οι σχέσεις µας

 • 

). Εδώ, γράφοντας, μένουμε μόνο στό κομμάτι τής πίστεως διότι φρονούμε ότι αυτό είναι τό σταθερό υπόβαθρο πάνω στό οποίο χτίζονται όλα τά άλλα. Άν αυτό διαραγεί

 • 

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ τών ευσεβών καί ομολογητών τής Ορθοδόξου πίστεως ποτέ δέν έλειψαν από τήν ιστορία τής Εκκλησίας. Πάντα υπήρχαν -καί υπάρχουν- οι αντίθετοι

 • 

εν τέλει και εν όψει του κορωναϊού φαίνεται να προβλημάτισε βαθέως τους αγαπητούς Κυκκώτες και να ενεργοποιήθησαν υπέρ των συμφερόντων της Πίστεως. Ο

 • 

του και τις Αγιοπνευματικές, Αρχιερατικές αρετές του. Εστιάζουν τη προσοχή τους στο ηθικολογικό μόνο στοιχείο. Καλά όλα αυτά, δείγματα κανονικά, του Κανόνα της Πίστεώς

 • 

και επιδιώκει, με την μέθοδο του Δουρείου Ίππου, να επιτύχη την άλωσι της πίστεώς μας. Κεντρικό του όργανο είναι το "Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών

 • 

και λέγειν..." Κανείς δεν μιλάει για το υποχρεωτικό "φεύξονται" από τους καταχθόνιους οικουμενιστές. Κανένας δεν διαπραγματώνει το Αγιοπατερικό "φευκτέον

 • 

. Και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό φαινόμενο, γιατί αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχει ιερός ζήλος και παρρησία. Δέν υπάρχει πνεύμα ομολογίας και υπεράσπισης τής πίστεώς

 • 

Ελλάδα γίνεται αγνώριστη. _______Η επιδημία - και όχι η πανδημία - του Κορωνοϊού ήταν μια ευκαιρία στους πολεμίους της Πίστεώς μας να αναδείξουν

 • 

πού έζησαν τίς τελευταίες δεκαετίες, δύο κυρίως επικαλούνται οι οικουμενιστές, τόν άγιο Παίσιο τόν Αγιορείτη καί τόν άγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη

 •