!... Κι εκείνη η κίτρινη φλογίτσα τού φαναριού, πού πήγαινε μπροστά, πώς τρεμόσβηνε, χωρίς όμως ποτέ νά σβήνει... Μέχρι αργά τό βράδυ γύριζα στίς καλύβες

 • 

διηγήματα σσ. 163, σχήμα 13 ? 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη, I S B N : 978-960-537-290-3, Λ.Τ. 10,00 € + Φ Π Α Απόπειρα, Ιούλιος 2020 Από το παράθυρό μου βλέπω την Αθήνα της νύχτας που όλο και περισσότερο θαμπώνει. Σήμερα κάποιος γίνεται είκοσι οκτώ, τρ

 • 

της Λίντας Τζουβάρα Ποιο είναι άραγε αυτό το "Λ" που τρεμόσβηνε τις νύχτες; Το "Λ" της λήθης για όσα πρέπει να ξεχαστούν; Το "Λ" του λάθους

 • 

και ψυχανάλυση στην Πάτρα, στο Λονδίνο και στην Αθήνα, όπου τώρα ζει και εργάζεται. Η συλλογή διηγημάτων "Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το λ" είναι το τρίτο της βιβλίο

 • 

απάνω στη γωνιά. Άναβε τότε απ' τη φλόγα που τρεμόσβηνε την πασχαλιάτικη λαμπάδα που φυλάγαμε απ' τη Λαμπρή και μου την έδινε να την κρατάω. Έπιανε ύστερα

 • 

του προηγούμενου αιώνα, θα πρέπει με ειλικρίνεια να παραδεχτούμε ότι -μιλώντας πάντοτε για την Ελλάδα- το καντήλι της ποίησης τρεμόσβηνε. Αυτή η αίσθηση τέλους

 • 

, χρύσιζε, τρεμόσβηνε. Στα κίτρινα φώτα της εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ, σε έναν από τους μοναχικούς περιπάτους μου, ένιωσα πως μπορούσα να φτάσω

 • 

του προηγούμενου αιώνα, θα πρέπει με ειλικρίνεια να παραδεχτούμε ότι -μιλώντας πάντοτε για την Ελλάδα- το καντήλι της ποίησης τρεμόσβηνε. Αυτή η αίσθηση τέλους

 • 

, χρύσιζε, τρεμόσβηνε. Στα κίτρινα φώτα της εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ, σε έναν από τους μοναχικούς περιπάτους μου, ένιωσα πως μπορούσα να φτάσω

 • 

, ευθεία, χρύσιζε, τρεμόσβηνε. Στα κίτρινα φώτα της εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ, σε έναν από τους μοναχικούς περιπάτους μου, ένιωσα πως μπορούσα να φτάσω

 •