τήν ζωήν. Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τούς εν σκότει, χαίρε, σκέπη τού κόσμου πλατυτέρα νεφέλης. Χαίρε, τροφή τού μάνα διά

 • 

τόν νοητόν, χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τούς διψώντας τήν ζωήν. Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τούς εν σκότει, χαίρε, σκέπη τού κ

 • 

τα αγύριστα κεφάλια μας, το βλέμμα μας στον ουρανό. Εκεί θα βρούμε σκέπη, προστασία και γαλήνη. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί, όταν κινδυνεύουμε

 • 

μας στόν ουρανό. Εκεί θά βρούμε σκέπη, προστασία καί γαλήνη. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί, όταν κινδυνεύουμε δέν παρακαλούσαμε τούς γιατρούς τής Δύσης

 • 

μας στον ουρανό. Εκεί θα βρούμε σκέπη, προστασία και γαλήνη. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί, όταν κινδυνεύουμε δεν παρακαλούσαμε τους γιατρούς της Δύσης

 • 

· Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού. Υπέμνησεν ο Γαβριήλ, καί ο Πατήρ ουρανόθεν αρραβώνα τό Πνεύμα τό άγιον απέστειλεν, ωρμήσατο τήν Παρθένον

 • 

ξεδιψάς όσους διψούν την αληθινή ζωή, μέσα στην πνευματική έρημο του κόσμου. Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα

 • 

στήν Παναγία "Χαίρε". Αξίζει όμως νά γνωρίσουμε τήν καταπληκτική ιστορία τών "Χαιρετισμών". ΔΙΗΓΗΣΗ Μεταφερόμαστε γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αιώνα μ.Χ. (626 μ

 • 

δε την νύκτα προσευχόμενος ο Άγιος είδεν ως να εχάλασεν η σκέπη του οίκου, εις τον οποίον έμενε και φλόγα μεγάλη ανέβαινε και κατέβαινεν από τον ουρανόν και φωνή

 • 

της των πάντων θεώσεως, χαίρε Πανάχραντε" διατί να μη ψάλλωμεν αυτό και ημείς μετά χαράς; Πως δεν θέλομεν κηρύττει, ω ηγαπημένη Μήτηρ του Θεού φυσική και Μήτηρ

 • 

μπροστά στήν εικόνα τής Παναγίας, τόν ύμνο αυτό: "Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη, σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο

 • 

' ως σκέπη του λαού σου και υπέρμαχος, περισκέπασον ημάς εκ πάσης θλίψεως, τους κραυγάζοντας. Χαίρε Σκέπη ολόφωτε. Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν

 •