Ας μιλήσουμε "λαϊκά". Φανταστικό Σύνθημα, στους τοίχους τού μη-ποτέ ή μηδέποτε, ενίοτε και τραγουδισμένο σε φανταστικές εξέδρες στο στάδιο τού μη-Είναι ή Τίποτα: "Δεν θα γίνεις Ανατολίτης ποτέ, Κουτόφραγκε δυτικέ".. Απορεί ο Φράγκος υπερκομμουνιστής,

 • 

Η κάθε εξέγερση [ή απλά η εκάστοτε ανατρεπτική συνωμοτική κίνηση] που εμπνέεται από ένα πολιτειακό σχέδιο, το οποίο υφίσταται με την μορφή θολών οραματικών ή σαφέστερων Ιδεών, προκαθορίζεται ως προς την έκβασή της από αυτές τις Ιδέες, ανεξάρτητα από

 • 

Οι μεταξύ τους αντινομικές νοηματικές-ή-"οντικές" "οντότητες", πέρα από τον αδιέξοδο αλληλοετεροκαθορισμό τους, περιέχουν [ως αντινομικές] 2 ακόμα "προσδιορισμούς": 1. Αναφέρονται σε ένα κοινό πεδίο αναρώτησης-ερώτησης, ως διαφορετικές απαντήσεις σε

 • 

Όσο το δυνατόν συντομότερα και πυκνότερα, πως αντιλαμβάνομαι το αδιέξοδο τής "εξέγερσης" και τής εξιδανίκευσής της. Όσον αφορά στα "μεσανατολικά" στην επόμενη δημοσίευση. Σε αναφορά προς τις προηγούμενες δημοσιεύσεις και το κείμενο [απόσπασμα] τού Μπ

 • 

αναδημοσίευση από:waltendegewalt Η εξέγερση και η Δύση (Α.Μπαντιού, Το ξύπνημα τής Ιστορίας, κεφ. V, σελ.71-81) Μια ιστορική εξέγερση αποτελεί πρόκληση για το Κράτος, καθώς τις περισσότερες φορές, μέσω τού αιτήματος τής απομάκρυνσης των κυβερνώντων,

 • 

Σε αναφορά προς το προηγούμενο [αναδημοσιευμένο] κείμενο: Δεν ανήκω σε αυτούς που κυνήγησαν [και κυνηγάνε ακόμα] την σκιά τού σπουδαίου [νεο-]κομμουνιστή φιλοσόφου Μπαντιού, στην Αθήνα. Για το Παρίσι-και-αλλού, δεν ξέρω τι έκαναν αυτοί που θεωρώ ότι

 • 

Οι διακρατικές αντιθέσεις στον ύστερο καπιταλιστικό κόσμο δομούνται χωρίς να υπάρχει ένας σχετικά "ελεύθερος" "κενός χώρος" κοινής διεκδίκησης των ανταγωνιζόμενων κρατών επί τής κυριαρχίας ώστε στο τέλος να υπάρξει μια "τελική διευθέτηση", όπως συνέβ

 • 

Η ιεροποίηση τού "εξεγερτικού φαινομένου" και η ισότιμη αξιολόγησή του σε σχέση με το "επαναστατικό φαινόμενο", είναι μια σχετικά σύγχρονη ιδεολογική και "πολιτισμική" τάση. Έχει ξεκινήσει ως νοητική άσκηση λύσης "τραγικών αντινομιών" εκ μέρους τής δ

 • 

Νομίζω ότι η διχοτομία στην διεθνή αριστερά, μεταξύ αυτών που στηρίζουν ενεργά και με πάθος [και όχι με "σφιγμένα δόντια"] το ΡΚΚ και αυτών που πρόσκεινται αρνητικά προς αυτό, τείνοντας περισσότερο σε έναν "φιλοαραβισμό" [σχηματικά μιλώντας], έχει με

 • 

Υπάρχει μια απώθηση στον χώρο τού "κακού", όταν πέφτει στο τραπέζι ο όρος τού "πολιτικού-και-ιδεολογικού ελέγχου" τού λαού από τα ίδια τα λαϊκά πολιτικά "σώματα". Όμως, να μας πούνε κάποιοι, πως αλλιώς θα υπάρξει στο παρόν και στο μέλλον ξεχώρισμα κα

 •