Meta τον Μηλιό τα σέβη του ["κριτική υποστήριξη"] στον Περισσό υπέβαλλε και ο αξιότιμος αριστερός διανοούμενος Μπελαντής. Τον σύντροφο Μπελαντή τον είχα τιμήσει στο παρελθόν με το τρολάδικο, τότε φιλο-κΚε, σύνθημα: Όχι στους Μπελαντήδες Ναι στους Μπε

 • 

Δεν άντεξα στον πειρασμό και διάβασα όλο, μα όλο το βαρουφακικόν πρόγραμμα [Μερα25], επικεντρώνοντας ειδικά στο διεθνοπολιτικόν σκέλος. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι από την στιγμή εκείνη και εντεύθεν [ή εκείθεν;] τραβάω τα μαλλιά τα βυζιά και όλες τι

 • 

Όσο πιο ψηλά χτίζεις τη φωλιά [σχέδιο για την "νέα κοινωνία"] τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πτώση σου. Οι πρώτοι χτίστες την έχτισαν αμέριμνα στους ουρανούς ενός σχεδόν μαγικού κεντρικού σχεδιασμού τής "οικονομίας", και οι τωρινοί επίδοξοι νέοι χτίστες

 • 

Ο Σύριζα δεν έχει πάψει να με εξοργίζει αλλά αυτό συμβαίνει όπως είναι ως ένα "ξένο σώμα" στη σκέψη μου, ένα πράμα. Αυτοί που μου προκαλούν μεγαλύτερη οργή που όλο και μεγαλώνει είναι οι παραγοντίσκοι και σατραπίσκοι τής "άλλης" αριστεράς και της "αν

 • 

Θα ήθελα να προκαλέσω στον ύψιστο βαθμό όσους αμφισβητούνε με κακοπιστία την συνοχή και την λυτρωτική αδιαλλαξία των μαρξιστικών λενινιστικών ιδεολογικών-και-πολιτικών σχημάτων όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ρεφορμιστικά φιλοκαπιταλιστικά [ιδεολογικά-κ

 • 

Σε ένα πλαίσιο ριζικών διαφωνιών αλλά και ριζικών ταυτοτήτων [συμφωνιών] με τον μαρξισμό-λενινισμό, θέτω τις εξής θεματολογίες υπό ένα στενό κομμουνιστικό πλαίσιο: 1. Η εργατική δημοκρατία είναι ειδικά σήμερα η μοναδική μορφή δημοκρατίας που μπορεί ν

 • 

Η έννοια τής άρνησης περικλείει έναν αναγκαίο ετεροκαθορισμό. Δεν θεωρώ ότι μπορεί κανείς να "απαιτήσει" την απόλυτη έκλειψη αυτού τού ετεροκαθορισμού από την σκοπιά ενός "αδύναμου" εκ της θέσεώς του κοινωνικού ή ατομικού υποκειμένου. Όταν ένας "αδύν

 • 

Όταν πιάνεις το στυλό ή ακουμπάς το πληκτρολόγιο στέλνεις υποτίθεται ένα "μήνυμα"; Είμαστε όλοι, αν όχι πάντα -πάντως πολλές φορές, δέσμιοι μιας ρητορικής που καταπίνει τα μηνύματα, τους πομπούς και τους αποδέκτες τους, και αυτό δεν είναι το αναπόφευ

 • 

Όπως κατανοώ τα πράγματα, η κομμουνιστική ιδέα δεν ενέχει κάποια ταυτότητα, δεν σημαίνει κάτι ως σύμβολο, στην πραγματικότητα δεν έχει ή δεν θα έπρεπε να έχει κάποια σημαία, κι αν την έχει την έχει για αμιγώς "συγκυριακούς" πολιτικούς και πολιτικοστρ

 • 

Δεν αρκεί η αυτοκριτική για το λάθος να ανεχτεί κανείς την ασχήμια αυτής τής "αριστεράς" και αυτού τού "ριζοσπαστισμού", ακόμα κι αν δεν έχει πέσει στο λάθος να βοηθήσει ή να στηρίξει τούς πολιτικούς ή κινηματικούς φορείς τους. Γι' αυτό δεν έχει νόημ

 •