Όποιος περίμενε τη συνέντευξη Γιάννη Αλαφούζου για να μάθει ποιος σκότωσε τον Κένεντι, λογικά δεν καλύφθηκε απ' όσα ειπώθηκαν, αν κι εδώ που τα λέμε το μπροστά είναι που έχει σημασία. Γράφει ο Λευτέρης Μπακολιάς. Ας ξεκινήσουμε με τον... ελέφαντα στο δωμάτιο: Το κλίμα που υπήρχε για τη συνέντευξη Αλαφούζου ήταν εκ των πραγμάτων αρνητικό. Όποιοι κι αν ήταν εκεί, δε θα ικανοποιούσαν. Όσα κι αν ρωτούσαν, δε θα ικανοποιούσαν. Κυρίως όμως, όποιες κι αν ήταν οι απαντήσεις, δε θα άλλαζαν τη διαμορφωμένη άποψη που έχει ο καθένας για το χθες. Εδώ που τα λέμε, πώς "σώζεται" επικοινωνιακά μια 15ετία (13 χρόνια επί Αλαφούζου) όπου ο Παναθηναϊκός δεν έχει πάρει πρωτάθλημα, έγιναν τόσα λάθη, τόσα πισωγυρίσματα, έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο της ιστορίας του; Δε σώζεται είναι η απάντηση. Κατά συνέπεια, καμία έξτρα απάντηση, καμία επιπλέον ερώτηση, δε θα άλλαζε το γενικό συμπέρασμα. Ειδικά με την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί. Λες και ο Αλαφούζος...