Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για την εθνική που ξανάγινε η ομάδα που δικαιώνει τις προσδοκίες μας, τον Βασίλη Σπανούλη και το δικαίωμα στο όνειρο. ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Να το ξεκαθαρίσουμε: Στις ''αθλητικές κατάρες'' και τις παραδόσεις (θετικές ή αρνητικές) πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω στον αιώνα τον άπαντα. Διότι έχουν τον τρόπο τους να επιστρέφουν και να χαλάνε τα όνειρα μας. Αυτό δηλαδή που γινόταν με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο εδώ και 16 πικρά σαν φαρμάκι καλοκαίρια. Κάθε φορά που πιστεύαμε ότι φέτος είναι η χρονιά μας κάτι γινόταν, κάποιος εμφανιζόταν να κάνει το όνειρο εφιάλτη. Εντάξει, κάποτε θα τελείωνε αλλά όταν το έχεις δει το έργο 16 φορές το έχεις μάθει απέξω... Η φετινή μας ομάδα δεν έκανε δηλώσεις, δεν έβγαλε διαγγέλματα και πήγε στο μότο ''αγώνα με τον αγώνα''. Και βλέπουμε. Και βλέπαμε αγώνα με τον αγώνα μια ομάδα που είχε την ικανότητα να κερδίζει. Και κυρίως έβρισκε τρόπους να κερδίζει. Είχε μια σταθερά από την αρχή του...