Είναι αλήθεια και θέλω να με πιστέψετε, πως ένιωσα πολύ άνετα, ενθαρρυντικά και αισιόδοξα με την επανεμφάνιση του Ιβάν ύστερα από 6 χρόνια και καταχάρηκα τον χολιγουντιανό τρόπο (αλά Τομ Κρουζ) με τον οποίο προσγειώθηκε από το ελικόπτερο, στη σέντρα του γηπέδου της Τούμπας. Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του (γιατί ήμουν ο πρώτος και μόνος σχεδόν υπερασπιστής του απέναντι στο δίδυμο των μιντιαρχών που είχε βάλει στόχο και σκοπό να τον εξοντώσει), περίμενα κάποια πρωτοβουλία που θα μπορούσε να βοηθήσει, ώστε να αποφευχθούν οι όποιες εντάσεις προκλήθηκαν για το θέμα της "Νέας Τούμπας". Διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μου, χωρίς όμως αυτό να αποκλείσει το ενδεχόμενο κάτι τέτοιο να γίνει στο μέλλον. Στην δύνη όμως των εξελίξεων, είχαμε τον "όλο οργανισμό ΠΑΟΚ" (αυλή των θαυμάτων όπως τον χαρακτηρίζουμε εδώ και καιρό), να επιχειρεί επιεικώς άγαρμπα να ελέγξει (προφανώς και να χειραγωγήσει) την ελεύθερη και ως εκ τούτου ακηδεμόνευτη και υπεύθυνη...