Η ανάδειξη του πολυτιμότερου παίκτη στις δύο τελευταίες αγωνιστικές των πλέι οφ, όπως επίσης και του πλέον εντυπωσιακού γκολ (απέναντι στην ΑΕΚ) της συγκεκριμένης διοργάνωσης, ήταν ένα ηχηρό "χαστούκι" σε όλους εκείνους που του γύρισαν την πλάτη και "συμφώνησαν" στην απαξίωση του, συνηγορώντας στην αδικαιολόγητη πέρα ως πέρα απόφαση του προπονητή του, να τον βάλει στο περιθώριο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Προωθώντας παράλληλα έναν παίκτη που δεν ήταν άξιος να δέσει ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του. Μόνιμος παγκίτης παραμένοντας στα αζήτητα ο χαρισματικός και ταλαντούχος νεαρός παίκτης, έσφιξε τα δόντια και την ψυχή του και με την ηθική υποστήριξη εκείνων που τον πίστευαν (ανάμεσα τους κι εμείς), άντεξε στην περιπέτεια και στο μαρτύριο μιας ακατανόητης απόπειρας που οδηγούσε στην "αποδόμηση" του. Τράβηξε πολλά ο Γιάννης. Από τη μια ο σοβαρός τραυματισμός του και από την άλλη ο θάνατος του πατέρα του, θρυμμάτισαν την ψυχολογία...