Τρεις τριάρες στα κρίσιμα που λένε πάρα πολλά, αλλά και μια φουρνιά παικτών που μπορεί να γράψει τη δική της ιστορία, αν όμως μάθει να νικά. Γράφει ο Χρ. Σταθόπουλος. Αυτή η ομάδα μάς έκανε να ξαναδούμε Εθνική. Μας έκανε να περιμένουμε κάθε παιχνίδι με ανυπομονησία, να ανεβαίνουν οι παλμοί με κάθε φάση, να χαμογελάμε πλατιά ξανά στο γκολ. Μας ξύπνησε κάτι που είχαμε χάσει από καιρό, τη χαρά του να βλέπεις έντεκα παίκτες με τη γαλανόλευκη και να νιώθεις ότι παίζουν ποδόσφαιρο. Όχι απλώς να αμύνονται. Όχι απλώς να στέκονται στο χορτάρι. Κι όμως, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Μένουμε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου για έκτη συνεχόμενη διοργάνωση! Και μάλιστα από έναν όμιλο που, με το ρόστερ που διαθέτει η ομάδα μας, ο μίνιμουμ στόχος ήταν η δεύτερη θέση. Όπως έγραψα και μετά την ήττα στη Σκωτία, η Ελλάδα δεν θα είναι ούτε στο Μουντιάλ των 48 ομάδων. Κι αυτό, όσο κι αν πονάει, είναι τεράστια αποτυχία. Η Εθνική αυτή είναι διαφορετική. Παίζει...