Στις 27 Ιουνίου 2025, η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως πέρασε στην Ιστορία. Όχι όμως στο κεφάλαιο των κοινωνικών κατακτήσεων, αλλά σε εκείνο των πολιτικών προσώπων, που παρέδωσαν το εργατικό σώμα, στα νύχια της "επιχειρηματικής ευελιξίας", με τρόπο σχεδόν τελετουργικό. Ο περίφημος νόμος "Δίκαιη Εργασία" - αυτό το νέο δείγμα λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας - νομιμοποιεί τη 13ωρη εργασία και την ονομάζει... συμφωνία. Μια συμφωνία τόσο "ελεύθερη" όσο και η επιλογή του φυλακισμένου να δουλέψει για λιγότερο ξύλο. Όταν ο εργοδότης ελέγχει τον μισθό, το ενοίκιο, τα επιδόματα και τον χρόνο ζωής σου, τότε η συναίνεση είναι μια ευφημιστική εκδοχή της υποταγής. Ανατρέχοντας στον πυρήνα της σύγχρονης εργατικής συνείδησης, η εικόνα είναι ξεκάθαρη: το 1886, στην πλατεία Χέιμαρκτ του Σικάγου, οι πρώτοι που διεκδίκησαν την 8ωρη εργασία αντιμετώπισαν σφαίρες και κρεμάλες. Το αίμα εκείνο δεν ξέβαψε ποτέ. Το 1896, στη Θεσσαλονίκη, εργάτες, πολλοί...