Γλυκιά μου μάνα μη μου κλαις / μαύρα κι αν σου φορούνε το ξέθωρο το σώμα μου / φλόγες δε το νικούνε. Τα χελιδόνια της φωτιάς / θάλασσες κι αν περνούνε του ριζωμού τα χώματα/ ποτέ δε λησμονούνε. ∼ Ένα κορίτσι από τον Ασπρόπυργο, από αυτά που οι ανίδεοι θα αποκαλούσαν "Ρωσοπόντια" για να την μειώσουν, τραγούδησε μπροστά σε 220 εκατ. τηλεθεατές για τον πόνο του αποχωρισμού. Η Κλαυδία Παπαδοπούλου, το κορίτσι της Eurovision, είναι ίσως φέτος η φωνή που ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης. Οι περιορισμοί της EBU και η απαγόρευση των πολιτικών μηνυμάτων δεν επιτρέπουν την άμεση ταύτιση με τη Γενοκτονία των Ποντίων, αλλά στο συναίσθημα δεν υπάρχει απαγόρευση. "Ρίζα μ'" είναι το γλυκόλογο, του "ριζωμού τα χώματα" είναι αυτά που δεν λησμονούνε. Γι' αυτό άνδρες, γυναίκες και παιδιά, συγκεντρώθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, για να διατρανώσουν ότι το έγκλημα δεν παραγράφεται και για να διεκδικήσουν δικαίωση.